Fark Et!

Önce düşünürüz. Düşüncelerimiz duygularımızı, duygularımız ise davranışlarımızı belirler. Zihnimizden bir gün içerisinde binlerce düşünce geçer ve bu düşüncelerin çoğu negatiftir kendini tekrarlar.

Gün sonunda bugün neler düşündüğünüzü hatırlamak isteseniz birkaç cümleye sığdırabilir çoğunu da hatırlamazsınız. Hal böyle olunca;

Sadece geçmiş ve gelecek arasında, ikilemler dünyasında, takılıp kalınır, andan uzaklaşılır ve bu durum; öze yabancılaşmaya, acı çekmeye ve pek çok hastalığa sebep olur... Bir kişi ya da olayı -düşünmek istemiyorum- dedikçe daha fazla düşünür ve enerji yüklersiniz. Düşüncelerinize direnç göstermeyin bırakın zihninize gelenler gelsin gidenler gitsin, izleyin ve öncelikle hangi düşünceye ya da düşüncelere takıldığınızın ve ne kadar tutunduğunuzun farkına varın. Zihnin yapısı gereği bu tutunma otomatik olarak gerçekleşir. Yalnız bilinmesi gereken; zihin yönetebildiği gibi yönetilebilir de….

Sonrasında düşüncelerimizde iyiye ne kadar yer verebiliriz yapıcı olmak adına bunun farkına varalım…

Neden mi?

Düşünceler duyguları belirlediğinden, kişinin iç dünyasında hissettiği itibar da bu düşünceler doğrultusunda gelişecektir çünkü….

Düşüncelerde iyiye yer vermek; başımızı kuma gömüp acıyı yok saymak değildir, gerçeklerden kopmak ya da duyarsızlık da değildir. Sağlıklı ve hayırlı düşünceler ile beslenerek, sorundan ziyade çözüme odaklanmaktır. Kayıplar karşısında ya da değiştirilemeyecek durumlar karşısında da, yaşama devam edebilmek için var olan güzelliklerin, farkına varabilmektir. Burada fark edilmesi gereken en önemli şey ise; günlük koşuşturmalar sonucunda çoğunlukla kaçırdığımız, hiç bir bedel ödemeksizin tarafımıza verilen, içi fırsatlarla dolu, her yeni anın bir armağan olduğunu görebilmektir. Bu armağanı görerek minnet duyabilmek, yeterlilik duygusu ile harekete geçmemize yardım edeceğinden şu an göremediğimiz pek çok armağanı da bize sunacaktır.


Görebilmeyi deneyin

Görebilmeyi dileyin